Eindejaarsfeesten op Cohousing Zevenbergen.

/ vakantiefietserke / 3 reacties

Ruim op tijd hadden wij de “feestzaal” gereseveerd om Kerst te vieren samen met de Gurdebeekskes. Met 18 genodigden, stelden we de 2 grote tafels diagonaal naast elkaar op, om allen samen te zitten rond één grote familietafel. Aan het hoofd van de lange tafel, Ria, de gastvrouw van alle vorige edities…en ze zag dat het goed was.

Het aperitief wordt gedegusteerd in het salongedeelte, rond de open haard, zoals dat bij een “adellijke familie” past.

De grote keuken maakt het makkelijk om alles netjes voor te bereiden, in een poging om alles perfect op te dienen, net niet met een wit schortje en dito hoedje, zoals in “upstairs, downstairs”. Perfect was het zeker niet, maar iedereen was tevreden.

Niks dan positieve reacties over de locatie…voor herhaling vatbaar dus, al hebben de andere cohousers nu natuurlijk voorrang bij het reserveren van de accommodatie.

*********************************************************************************************************

Er was ook al een tijdje beslist dat we met Oudjaar de feestzaal opnieuw zouden gebruiken, deze keer voor mijn familie…misschien iets minder adellijk te noemen, gezien het late – of moet ik zeggen “vroege” ? – uur dat we het grasperk konden oversteken naar onze slaapvertrekken…

Eerst zouden we met 13 zijn, en toen kwamen neef Jan en zijn twee dochters (rechtstreeks uit het verre Zwitserland) er nog bij, dus opnieuw een “full house”.

Het is zalig om zoveel volk te mogen en kunnen ontvangen.

Ook buurvrouw Catherine kwam even langs om een glaasje mee te nippen.

mijn home made porto valt in de smaak
in de keuken wordt “verzusterd” over de talen heen
even wachten op de hoofdschotel…spelletje spelen
en aanschuiven maar

De klimaatactiviste in mij vermeld nog met enige trots dat er dit jaar cadeau’s waren die ofwel zelf gemaakt moesten zijn of tweedehands. Ik raad het iedereen aan, want het is zoveel leuker iets te krijgen van iemand die zijn eigen creativiteit en tijd stopt in iets persoonlijks. Hartverwarmende geschenkjes één voor één…Sommige ontsnapten aan de media-aandacht maar vermelden we hier ook: zelfgemaakte drankjes, meringues, koekjes, fotokaders met zelfgeschreven teksten…dank u allemaal voor jullie inzet.

#niksnieuwjaar

2022 was een jaar van vele nieuwe dingen, die intussen vertrouwd en positief aanvoelen: een nieuwe plek om te leven, nieuwe buren waarmee lief en leed kan gedeeld worden, samenleven met een bedrijf en zijn personeel, creativiteitsgrenzen verleggen, klimaatactivisme verder proberen te ontwikkelen…

We hebben het hier goed en kijken uit naar wat het nieuwe jaar voor ons in petto heeft.

Kleine gelukjes.

/ vakantiefietserke / 2 reacties

Op onze plantenruilkast stond vorig seizoen op een dag een klein plantje. Ik kende het niet, maar er stond gelukkig een naam bij: mierikswortel.

Ik heb altijd een potje mierikswortelpuree in huis…super lekker om mayonnaise eens een andere toets te geven. Onze favoriet is rauwe witte kool met  mayonaise en mierikswortelpuree. Mmm…

Ik was dus geprikkeld om het plantje een kans te geven, en plantte het in één van de grote plantenpotten op het gemeenschappelijk terras.

Het groeide met veel zin uit tot een potvullende plant met een soort “bananenbladeren”. Ik las ergens dat die bladeren ook eetbaar zijn en sneed er eentje in de sla toen ze nog jong en fris waren…eetbaar ja, maar veel voegde het naar mijn mening niet toe aan mijn slaatje. Dan maar eens in slierten in de wok gegooid…maar ook dit voegde enkel een mooie kleurtoets aan het gerecht toe.

Dan maar hoopvol wachten tot de oogsttijd, half oktober.

Gisteren was het dan zo ver: vol verwachting begon ik aan de bundel bladeren te trekken en droomde ik van een “knolseldervormige” wortel. Ik moest namelijk nogal hard trekken… Chris zag mijn gesukkel en kwam “to the rescue” met een spade.

Het was een beetje teleurstellend om de 2 mini-worteljes te voorschijn te zien komen, met wel tal van dunne zijvertakkingen.

Maar ik was vastbesloten en ging er toch mee aan de slag. Na een eerste opkuis weegde ik welgeteld 120 gr mierikswortel.

Na nog wat geborstel en gerasp bleef er amper 100 gr over.

Maar je hebt ook geen kilo’s van die puree nodig natuurlijk. Al viel mijn oorspronkelijk plan om voor drie potjes te zorgen -voor elk appartement ééntje- vrij snel in duigen.

Maar volhardend in de boosheid, kreeg ik het toch voor elkaar om één potje te prepareren.

Een recept op internet bracht raad. Ik voegde op ’t gevoel een lepel zout, een lepel honing en een lepel appelazijn toe. En dan mixen maar. Een goeie raad…probeer er niet te overtuigd aan te gaan ruiken, want het is echt straf spul…

Nu moet het goedje een week fermenteren op kamertemperatuur en dan mag het in de koelkast,waar het 3 maand zou bewaren.

Dit noem ik ” mijn kleine gelukjes “: ze stellen ogenschijnlijk niks voor, maar het is genieten als zo’n experimentjes ook nog lekker blijken te zijn.

Tip voor het herfstverlof…

/ vakantiefietserke / 1 reactie

Op zoek naar een leuke bezigheid voor de kids tijdens komend herfstverlof?

Dan heb ik misschien iets, ik ben immers zelf een kind (in een oud lichaam) dat graag experimenteert.

Ok? hier gaan we dan :

Eerst plan je op een zonnige herfstdag een toffe boswandeling. Je gaat op zoek naar de wilde kastanjeboom. (In mijn geval was dat na twee boswandelingen raak: toen ik toevallig eens de straat overstak, net voor onze cohousing. Warempel daar staat een majestueuze kastanje in al zijn pracht. Foei… grandioos gefaald als omgevings-spotter dus !!!)

Eens die kastanjeboom gevonden en de bijhorende wilde kastanjes geraapt (een 10 à 20 tal) is het tijd om de keuken in te duiken, of het lab (klinkt spannender).

Pas op dat je niet de tamme kastanjes verwart met de wilde, want met tamme kastanjes werkt ons plan niet. Niet die met de fijn stekelige bolsters dus, dat zijn de tamme. Die kun je natuurlijk ook rapen om eens te poffen…maar niet iedereen vind dat even lekker.

Als het goed is kom je dus thuis met een zak wilde kastanjes en een frisse neus.

Misschien is het nu tijd om te verklappen wat we gaan doen !?

Wel, de wilde kastanje bevat “saponines” of zeepstoffen. We gaan dus onze eigen vloeibare zeep maken.

De volgende stap zullen de kids best leuk vinden denk ik: nadat je de kastanjes hebt verdeeld in stevige afsluitbare plastiekzakjes (elk kind 1) geef je hen een hamer in de hand en mogen ze naar hartenlust kloppen. Misschien doe je dit best op een stevige snijplank of iets dergelijks.

Eens ze het kloppen beu zijn, verdeel je de verkregen verbrijzelde kastanjes in enkele flessen met brede hals of bokalen met deksels.

Overgiet de kastanjes met kokend water, en laat dan rustig afkoelen. Laat het minstens 24 uur trekken.

Nu nog door een fijne zeef of zakdoek filteren , en jou zeep is klaar.

Het zou goed zijn als wasproduct, maar dit testte ik nog niet uit.

Ik vind het best bruikbaar als afwasproduct. Het is alleen wennen omdat je niet echt schuim hebt als bij de courante afwasproducten. Kun je echt niet zonder het schuim? meng dan een deel commercieel afwasproduct in jou kastanjezeep . De kinderen beleefden iets nieuws en leerden iets bij en jij draagt je steentje bij tot de verbetering van ons afvalwater.

Nog een extra tip: enkele jaren geleden probeerde ik dit ook met klimopbladeren, met een gelijkaardig resultaat. Volgende keer maak ik een combinatie kastanje-klimop zeep.

Deze staat bij mij momenteel op het aanrecht.

Succes en laat jullie horen in de reacties als jullie dit uitprobeerden.

Crea namiddagen.

/ vakantiefietserke / 3 reacties

Vandaag hadden we onze eerste crea namiddag, en zoals afgesproken vanaf nu ongeveer elke 14 dagen opnieuw.

Aanwezig vandaag waren Chantal, Catherine en haar dochter Marian en ikzelf. Op het programma niks specifieks afgesproken, maar schilderen was toch zo’n beetje het idee…

Iedereen had min of meer een eigen plan en ging aan de slag, soms was het echt muisstil zo hard geconcentreerd waren we aan het werk.

Tijdens de koffiepauze vielen we van de ene verbazing in de andere…behoorlijk wat talent rond de tafel, dat mag gezegd!

Chantal waagde zich met succes aan een imitatie Picasso.

Catherine schilderde een herfst mandala.
Marian’s kunstige olifant
Moeder en dochter in actie.
Ikzelf ben gestart aan een groot schilderij in opdracht van Chantal…er worden nog veel vlindertjes verwacht…

Wie zich geroepen voelt om ons eens te vervoegen tijdens zo’n crea namiddag, mag dat altijd vragen. Er zijn nog wel wat plaatsjes vrij in de living en in de keuken kan er ook geschilderd worden.

Zalige kruisbestuiving.

/ vakantiefietserke / 4 reacties

Hier op Zevenbergen is iedereen intussen gebeten door het ruil- virus. Een ongevaarlijk virus dat een hardnekkig geluksgevoel verspreidt.

Ikzelf ben al geruime tijd bezig met allerlei kookexperimenten die je kunt meevolgen op mijn Kookeiland. Chantal is de bakexperte . Ade straalt als ze haar eigen gekweekte groentjes kan laten zien of uitdelen . Koen noemen we stiekem wel eens ” onze eierboer” En Catherine wilde niet achterblijven en bracht een zelfgebakken speltbroodje aan de deur.

We steken elkaar voortdurend aan door onze experimentjes uit te delen. Zalig toch !

Ik had een deel van de appeltjes van Lucie aan Chantal gegeven, en gisteren kwam Chantal met een potje appelchutney waar ze precies niet zo tevreden mee was ” te zurig” vond ze zelf.

Vandaag waagde ik me aan een experiment met Chantal’s experiment… een ontbijt cake met havermout en ei en appelmoes. De appelmoes verving ik door Chantal’s appelpreparaat. Om de zurigheid wat te compenseren voegde ik wat ahornsiroop toe. Ook de bessen en noten voegde ik niet toe, vermits die al in het basispreparaat waren vertegenwoordigd.

https://www.smulweb.nl/recepten/1476381/appelmoes-ontbijtcake-met-havermout

Het baksel zit nu in de oven…hoop doet leven. Maar als gelauerde foodwinner kan ik het mij niet permiteren iets verloren te laten gaan.

Hij ziet er alvast leuk uit.

Nu nog laten afkoelen en proeven en… laten proeven.

Het oordeel van de jury lees je misschien binnenkort in de commentaren.

Zevenbergen Rodevruchten Coulis

/ vakantiefietserke / Een reactie plaatsen

De bessenpluk op Zevenbergen kwam maar traag op gang dit eerste jaar.

Toch plukte ik getrouw, elke avond, een besje of 10, snoepte er niet van, en stopte die in de diepvries.

Met de aanhoudende droogte is de bessenpluk nu zo goed als compleet stilgevallen en besloot ik dat de volledige oogst van toch 750 g , niet voldoende was om gelei of confituur van te maken.

Ik ging op zoek naar een alternatief recept en kwam hier op uit.

Bokaaltjes werden netjes uitgekookt.
Bessen aan de kook gebracht met suikerwater.
Gemixt en gezeefd.
En…tada…toch voor elke bewoner een potje op die manier.

Sprokkels uit Zevenbergen.

/ vakantiefietserke / 1 reactie

Wij zijn intussen terug van ons wandel- en fietsverlof in Zwitserland en Frankrijk, Catherine komt vandaag of morgen ook terug van een weekje Orval, en Chantal hield hier in haar ééntje heel de tijd de boel draaiende. Ze hield onze plantjes in leven in de verzengende hitteweken en ontving ons bij thuiskomst met allerlei lekkers.

Zalig om zo’n buren te hebben!!!

Ook ons plantenruilkastje draait fantastisch dank zij de goeie opvolging van Chantal.

We leerden intussen ook nieuwe mensen uit de buurt kennen, die bij ons terechtkwamen dankzij het lezen op deze blog over Foodwinners. Ze vroegen of ik misschien interesse had om hun pruimen te gaan plukken om er confituur van te maken. Zo’n aanbod sla ik dus zeker niet af. Chris en ik gingen deze week plukken en samen met Chantal ontpitten we de meer dan 5 kg pruimen. Het vruchtvlees werd verdeeld en confituur van gemaakt.

Lucie en Johan zijn mensen die ook bezig zijn met milieu en klimaat en bij hen leerden we een volledig natuurlijk schoonmaakmiddel kennen, gebaseerd op goeie bacterieën en fermentatie . Het interesseerde me enorm om daar meer over te weten te komen. Ik ging grasduinen op het internet en geraakte meer en meer overtuigd. Aangezien Lucie had verteld dat je het product kan kopen bij Biovita, besloot ik het maar eens uit te proberen.

De eerste test, ramen poetsen, is voor mij reeds heel overtuigend: het product schuimt niet, ruikt niet…maar ik heb minder strepen dan anders op de ruiten en de ramen glanzen…en dit allemaal zonder spoelen. Bovendien mag je het water na gebruik gerust gebruiken om planten water te geven, en doe je het toch in de riolering, dan zorgt het daar ook voor positieve effecten. Ik ben alvast overtuigd, en raad het iedereen aan.

Er volgde vandaag een tweede test: toilet kuisen. Ook dit was overtuigend … al begon ik aan mezelf te twijfelen…”ben ik me nu dingen aan het inbeelden of wat?” Daarom deed ik een double check: ik vroeg Chantal om ook eens haar toilet te kuisen met het product ( in dit geval in zuivere toestand te gebruiken) en me haar bevindingen te laten weten. Niet zoveel later kwam ze langs en bestelde meteen ook een kartonnetje… ze was ook meteen fan van het product.

Mochten er nog mensen zijn die dit kennen of willen uitproberen…bevindingen zijn hier altijd welkom.

Zevenbergen in vakantiemodus

/ vakantiefietserke / 1 reactie

Wij zijn intussen reeds een weekje weg van Zevenbergen -op verlof in de echte bergen- maar dat wil niet zeggen dat we geen contact hebben met het thuisfront en dat er ginder niks te beleven valt.

Eerst was er de prijs die ik won met Foodwinners Brugge en die ik niet persoonlijk kon ophalen: Buurvrouw Catherine vertegenwoordigde mij met klasse bij de receptie bij de burgermeester.

Bedankt voor de schitterende vertegenwoordiging.

Dan kregen we vanuit allerlei betrouwbare bronnen dezelfde melding, dat er een vliegtuigje was neergestort op 50 m van Zevenbergen, met foto en filmmateriaal om het te bevestigen… Zotte situatie, het had maar een kleine beetje anders moeten lopen…

Volgend nieuwtje, leuker wel…: Chantal maakte de eerste Zevenbergen confituur, van de kleine pruimpjes die in onze “tuin van Ade” groeien. Ik had ze al opgemerkt net voor ons vertrek, maar wist niet of die eetbaar waren. Koen had blijkbaar de tip gegeven aan Chantal. Volgende zomer dus vóór de verlofperiode volop pruimenoogst en invriezen die handel voor de Zevenbergenvruchtenconfituur 2023.

Ik schreef dit stukje nu, omdat we hier toch een dagje rustig binnen bij de ventilator programmeerden, wegens de tropische temperaturen.

Gisteren startte ik trouwens nogmaals mijn restjesverwerkingsbrein met dit lekker en mooi resultaat. Als een echte FoodWinner, ook op verlof.