Tijd voor een update

De lente is in het land, en ook Cohousing Zevenbergen ontwaakt uit zijn winterslaap.

*** “de living” was opnieuw het toneel van een gezellige drukte bij de jaarwisseling en ook de verjaardag van Catherine bracht weer veel mensen bij elkaar.

*** Tijdens de voorbije natte en frisse wintermaanden, waren onze tweewekelijkse Crea-namiddagen, momenten om naar uit te kijken:

Chantal heeft intussen concrete plannen om Zentangle Master te worden.

Voor brei-ontwerpen groot en klein moet je bij Catherine zijn.

En ikzelf ben regelmatig in de ban van een online teken-community “sketchaday” waardoor ik nieuwe technieken en onderwerpen uitprobeer.

*** De leesclub van Chantal,  houdt dan weer onze geesten op scherp: na de bio van  Herman Deconinck zorgt de bio van Simonne de Beauvoir voor tal van interessante gesprekken in onze groep overjaarse “suffraggetes” die niet van plan zijn over zich heen te laten lopen. Zalig!

*** Onze moestuinbakken zijn ook weer op orde gebracht en er zijn al radijsjes en spinazie die hun kopjes boven steken. Ik ben momenteel het boek “Een vlecht van heilig gras.” aan het lezen , een sterk pleidooi voor het toepassen van wijsheden van wereldwijde inheemse volkeren om de connectie met onze levende planeet te helpen herstellen. Daarin las ik over de teeltwijze van “de drie zussen”. Ik wil dit in de praktijk uittesten, dus zijn de drie zussen al voorgezaaid en de oudste zus zit ook al boven : mais. Mais , bonen en pompoen zijn van oudsher een perfecte combinatieteelt. Ook Wim Lybaert bevestigt dat.

*** De berkenwijn van vorig jaar was best te drinken, maar stond nog niet helemaal op punt. Ik heb dus wat gesleuteld aan het recept, en ondertussen staan een kleine 10 L berkenwijn te gisten onder alcoholslot. Met dank aan Koen voor het basis-ingrediënt, nl. berkensap, dat we dit jaar zelf mochten gaan oogsten in Beernem.

*** Voor ons – Chris en mij – wordt 2024 een speciaal fietsjaar : we hebben namelijk het prestigieus plan opgevat om van Zevenbergen naar Rome te fietsen; zo’n 2200 km in anderhalve maand, vanaf halfweg augustus. Sinds deze week hebben we daar ook een sponsoring aan gekoppeld via “Cycling for Trees” die samenwerkt met Natuurpunt. Op die manier hopen we een blijvende herinnering , in de vorm van een bos, over te houden aan onze fietstocht. De formule is simpel 1km =1 euro= 1 boom. Meer hierover later!!!

Zomer 2023.

Hoogtijd om onze zomeractiviteiten op Zevenbergen weer eens samen te vatten :

de MOESTUIN is naar onze eigen bescheiden mening een succesvolle onderneming geworden, voor een eerste jaar.

De erwtjes waren lekker maar er waren er wat weinig voor ons 4 ; van de rucola , postelein en zelfs van de blaadjes van de radijsjes werden allerlei pesto’s gefabriceerd en verdeeld onder elkaar; de courgetteplant heeft ons al verrast met veel mooie vruchten, die ofwel in soep, in stoofschotels of de diepvries verdwenen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Nu genieten we nog volop van de oogst van gele en rode tomaatjes, van de drie miniplantjes die we vonden op ons ruilkastje. We hadden niet verwacht dat die planten zo groot zouden worden, anders hadden we die natuurlijk in de lage bak geplant, ipv in de hoge.

Ook de paprika plantjes van het ruilkastje, en de pepertjes die ik zelf zaaide beginnen eindelijk vruchten te produceren, best leuk zo’n verrassingsteelt.

Onlangs lag er een half pakje zaad voor boerenkool op ons kastje, die heb ik nu ook uitgezaaid, op hoop van een late kool oogst, want de bloemkoolplantjes zijn jammer genoeg opgepeuzeld door de slakken.

• 

• 

• 

• 

• 

Geef toe, voor beginnelingen, niet slecht geboerd toch!?

De BERKENWIJN staat nog steeds te “rijpen”, en vandaag probeerde ik een alcoholmeting uit te voeren met het kleine flesje, zoals gepland: ik kom momenteel uit op zo’n 6%. De smaak, daar is nog steeds niks mis mee…dus misschien nog wat geduld hebben.

De CREA namiddagen zijn zelfs gedurende de zomer blijven doorgaan, maar heeft nog geen nieuwe kandidaat creatievelingen aangetrokken. Mochten er mensen dit lezen, altijd welkom, om de 14 dagen op donderdagnamiddag. Breng iets mee en schuif aan bij ons: tekenen, schilderen, breien, haken, macramé. Ook mensen die ons een nieuwe techniek kunnen aanleren zijn uiteraard welkom.

Sinds enkele maanden heeft Chantal ook een LEESGROEP BIOGRAFISCH LEZEN opgestart: We lezen samen een biografie en krijgen allerlei randopdrachten die we dan om de maand samen bespreken. We zijn met 8 en dat is net goed. Onze eerste biografie was deze van Herman Deconinck, en de volgende zal op democratische wijze worden gekozen uit onze eigen suggesties.

Via WARMSHOWERS hadden we voor de verlofperiode een oudere man uit Bretagne op bezoek en komend weekend verwachten we 2 mensen die in de “wielsporen” van één van hen z’n overgrootvader door Europa fietsen. Ze maken er ook een documentaire over. De oorspronkelijke fietstocht geschiedde in 1912 en in de twintiger jaren schreef één van de metgezellen er een boek over.

Ik vond er dit over op internet:

Maximilian’s Journey

We kijken ernaar uit.

Berkenwijn gebotteld.

In maart verraste Koen ons met berkenwater, waarmee ik experimenteerde om er scandinavische berkenwijn van te maken.

Het goedje heeft enkele maanden goed staan broebelen en het was intussen een tijdje stil gevallen…tijd voor een volgende stap: overhevelen en het gistingsbezinksel verwijderen.

Het ruikt alvast alcoholisch en er zit zelfs sprankel op.

Ik raadpleeg nog even Sam Dewilde in zijn FB groep “Wilde gisting”, en besluit de wijn op flessen te trekken en 5 gr suiker per fles toe te voegen om de sprankel niet te verliezen.

Ik heb 5 flessen en een kleintje gevuld, en bij de smaaktest zei Chris dat het al een wit-wijn-smaakje had. Hoopgevend allemaal, en het zou nu ideaal zijn dat we ten minste tot volgend voorjaar wachten om te serveren en definitief te proeven na rijping.

Het kleine flesje kunnen we dan gebruiken om het alcoholpercentage te bepalen.

Spannend!!!

Lentenieuwtjes uit Zevenbergen.

We zijn alweer twee maand verder, de lage moestuinbak is er intussen ook, maar het weer is niet echt denderend voor mensen met groene vingers. En toch hebben we intussen ons plantenruilkastje terug open verklaard en zijn we vol goeie moed beginnen zaaien en planten in ons mini stadsmoestuintje. We hebben zelfs al onze eerste oogst binnengehaald: lekkere radijsjes.

Het ruilkastje verrast ons soms met jonge plantjes die we kunnen uitplanten in onze hoge of lage bak. Zo staan er inmiddels ook 2 kropslaatjes in wording en plantte ik gisteren 3 tomatenplantjes bij.

De rucola is stilaan bruikbaar en ook de spinazie lijkt het naar haar zin te hebben. De plantuitjes van Hugo doen het super.

In de crea dacht ik ook aan de moestuin, zoals je hieronder kunt zien.

de kippetjes van Koen en Ade zorgden voor extra activiteit…door de overvloed aan eitjes dacht ik eraan om Zevenbergen Advocaat te maken…en hij is super lekker!!

Het “warmshower” seizoen is ook opnieuw van start gegaan, zo hadden we reeds 2 koppels die langskwamen, waarvan de laatste al 4 jaar de wereld aan het rondfietsen zijn.

Er valt hier altijd wel iets te beleven, is het niet in de moestuin, dan is het in de crea, of we plannen een gezamelijke uitstap. Zo gingen we reeds de grens van Nederland over om lekkere asperges te halen in Eede met de drie vrouwen, en samen met Catherine speurden we naar 2dehandsboeken in De Krook in Gent.

Lentekriebels in Zevenbergen.

Na een lange winter lonkt de tuin. Koen heeft wat nestkastjes opgehangen.

We zijn ook volop bezig onze nieuwe moestuin te organiseren.

Samen met mijn schoonbroer haalde ik – enkele weken geleden – 2 fruitkisten op, bij een fruitbedrijf in Damme.
Koen bezorgde ons voldoende tweedehands worteldoek om de kisten te bekleden, en een eerste draineringslaag in de vorm van hakseling uit zijn tuin.

Ik keerde een tijdje geleden ook de composthopen om en we hebben denkelijk genoeg compost voor de tweede laag in onze moestuinbakken. Maar aangezien het gras intussen ook werd bij gezaaid kunnen we voorlopig niet verder werken hier.

Ondertussen ben ik wel al enkele dingetjes aan het voorzaaien …wat pompoenzaden van een biopompoen die we deze winter verorberden, en erwtjes die ik nog over had van mijn moestuin in Wakken.

En de erwtjes kwamen heel snel piepen…

Samen met kleindochter Nara hebben we vorig weekend een insektenhotel geknutseld, dat binnenkort een plaatsje krijgt in de buurt van onze moestuin.

Insekten cohousing.

En samen met Catherine en Chantal zijn we hout gaan bestellen bij een lokale houthandel, om de lage moestuinbak die ook gepland was, te fabriceren. Chris zal het hout halen als het klaar is en de bak inéénsteken.

We basseerden ons op dit filmke en pasten wat aan waar nodig volgens de houthandelaar. Kastanjehout konden we niet krijgen, dus het werd Europese douglas.

wordt vervolgd….

Berkensap

Enkele dagen geleden kwam Koen ons vertellen dat hij berkensap kon leveren van zijn eigen bomen, als we daar interesse voor hadden.

Bij mij gaat er dan precies een klein alarm af in mijn hersenen: “alarm alarm …tijd om je te verdiepen in de eigenschappen van berkensap en op te zoeken wat je er allemaal mee kunt aanvangen!!!”

Geen enkel TV programma kon me nog boeien, ik moest en ik zou me inlezen over de zogenaamde lente-detox kuur met berkensap.

Er was veel te verwerken op het internet:

enerzijds worden tientallen goede eigenschappen toegeschreven aan het berkenelixir , zie bvb hier ,

maar anderzijds las ik ook dat daar geen enkel wetenschappelijk bewijs voor bestaat…

dan maar geloven in de overgeleverde natuurkennis van vele volkeren!?, zoals te lezen valt op WIKIPEDIA

Ok , intussen hadden we het wonderdrankje in huis en werd het tijd om te proeven, het zou zoetachtig moeten smaken…:

eerlijk gezegd smaakt het nogal naar gewoon water, met heel in de verte misschien die zogenaamde zoete toets.

Ik was ook veel recepten tegengekomen om één of ander drankje te maken met het sap. Onder andere een soort (schuim)-wijn. Aangezien ik wat ervaring heb met het zelf maken van wijn, en wat materiaal hiervoor in huis heb, besloot ik dit te wagen.

Naar goeie gewoonte las ik dus een groot aantal recepten en nam hiervan een mooi gemiddelde om het zelf uit te proberen.

dit zijn de ingrediënten die ik gebruikte:

2.5 l zuiver berkensap

375 gr suiker (in de vorm van dextrose, had ik nog over van het wijnbrouwen)

een koffielepeltje citroenzuur (ook nog op voorraad, maar je kunt ook citroenzeste en sap van één citroen toevoegen)

lepeltje gistvoedingszout (had ik ook nog)

8 bleke rozijnen (mogen ook donkere zijn)

12 gr bakkersgist (neutraal van smaak, je kunt ook witte wijn gist kopen in speciaalzaken)

ik voegde ook nog een snuifje sulfiet toe in de hoop dat dat helpt om de bewaartijd te verhogen

de werkwijze

ik bracht het sap zachtjes aan de kook gedurende een 5 à 10 minuutjes en ondertussen roerde ik de suiker er langzaam door

in een gistingsfles legde ik de rozijnen en de bakkersgist

als het sap wat afgekoeld is giet ik het in de fles door een fijne zeef met neteldoek erin

dan een alcoholslot erop om de lucht te laten ontsnappen en de fruitvliegjes en compagnie uit de fles te houden

nu moet de tijd zijn werk doen en het goedje vergisten en hopelijk omtoveren tot een lekker schuimend wijntje, in het ergst geval heb ik misschien azijn gemaakt van het berkensap.

Ik ben al verschillende jaren lid van de Facebookgroep “wilde gisting” onder leiding van Sam Dewilde (geen onbekende in het fermentatiewereldje). Gisteren maakte ik een post ivm deze poging tot berkenwijn, en Sam raadde me aan om de gistingsfles volledig te vullen, dat zou een beter resultaat geven.

Ofwel met meer berkensap ofwel met een oplossing van 1 deel honing en 5 delen water…dan verkrijg je eerder een “mede” of honingwijn.

Ik twijfel nog…

Ok, ik heb dus nog 2 L sap gepasteuriseerd (eventjes opgewarmd tot 80 °) en er nog 3oo gr dextrose bijgedaan met wat citroenzuur.

Nu afkoelen en bij de gistingsfles voegen, en…hopen.😉

Eindejaarsfeesten op Cohousing Zevenbergen.

Ruim op tijd hadden wij de “feestzaal” gereseveerd om Kerst te vieren samen met de Gurdebeekskes. Met 18 genodigden, stelden we de 2 grote tafels diagonaal naast elkaar op, om allen samen te zitten rond één grote familietafel. Aan het hoofd van de lange tafel, Ria, de gastvrouw van alle vorige edities…en ze zag dat het goed was.

Het aperitief wordt gedegusteerd in het salongedeelte, rond de open haard, zoals dat bij een “adellijke familie” past.

De grote keuken maakt het makkelijk om alles netjes voor te bereiden, in een poging om alles perfect op te dienen, net niet met een wit schortje en dito hoedje, zoals in “upstairs, downstairs”. Perfect was het zeker niet, maar iedereen was tevreden.

Niks dan positieve reacties over de locatie…voor herhaling vatbaar dus, al hebben de andere cohousers nu natuurlijk voorrang bij het reserveren van de accommodatie.

*********************************************************************************************************

Er was ook al een tijdje beslist dat we met Oudjaar de feestzaal opnieuw zouden gebruiken, deze keer voor mijn familie…misschien iets minder adellijk te noemen, gezien het late – of moet ik zeggen “vroege” ? – uur dat we het grasperk konden oversteken naar onze slaapvertrekken…

Eerst zouden we met 13 zijn, en toen kwamen neef Jan en zijn twee dochters (rechtstreeks uit het verre Zwitserland) er nog bij, dus opnieuw een “full house”.

Het is zalig om zoveel volk te mogen en kunnen ontvangen.

Ook buurvrouw Catherine kwam even langs om een glaasje mee te nippen.

mijn home made porto valt in de smaak

in de keuken wordt “verzusterd” over de talen heen

even wachten op de hoofdschotel…spelletje spelen

en aanschuiven maar

De klimaatactiviste in mij vermeld nog met enige trots dat er dit jaar cadeau’s waren die ofwel zelf gemaakt moesten zijn of tweedehands. Ik raad het iedereen aan, want het is zoveel leuker iets te krijgen van iemand die zijn eigen creativiteit en tijd stopt in iets persoonlijks. Hartverwarmende geschenkjes één voor één…Sommige ontsnapten aan de media-aandacht maar vermelden we hier ook: zelfgemaakte drankjes, meringues, koekjes, fotokaders met zelfgeschreven teksten…dank u allemaal voor jullie inzet.

#niksnieuwjaar

2022 was een jaar van vele nieuwe dingen, die intussen vertrouwd en positief aanvoelen: een nieuwe plek om te leven, nieuwe buren waarmee lief en leed kan gedeeld worden, samenleven met een bedrijf en zijn personeel, creativiteitsgrenzen verleggen, klimaatactivisme verder proberen te ontwikkelen…

We hebben het hier goed en kijken uit naar wat het nieuwe jaar voor ons in petto heeft.

Kleine gelukjes.

Op onze plantenruilkast stond vorig seizoen op een dag een klein plantje. Ik kende het niet, maar er stond gelukkig een naam bij: mierikswortel.

Ik heb altijd een potje mierikswortelpuree in huis…super lekker om mayonnaise eens een andere toets te geven. Onze favoriet is rauwe witte kool met  mayonaise en mierikswortelpuree. Mmm…

Ik was dus geprikkeld om het plantje een kans te geven, en plantte het in één van de grote plantenpotten op het gemeenschappelijk terras.

Het groeide met veel zin uit tot een potvullende plant met een soort “bananenbladeren”. Ik las ergens dat die bladeren ook eetbaar zijn en sneed er eentje in de sla toen ze nog jong en fris waren…eetbaar ja, maar veel voegde het naar mijn mening niet toe aan mijn slaatje. Dan maar eens in slierten in de wok gegooid…maar ook dit voegde enkel een mooie kleurtoets aan het gerecht toe.

Dan maar hoopvol wachten tot de oogsttijd, half oktober.

Gisteren was het dan zo ver: vol verwachting begon ik aan de bundel bladeren te trekken en droomde ik van een “knolseldervormige” wortel. Ik moest namelijk nogal hard trekken… Chris zag mijn gesukkel en kwam “to the rescue” met een spade.

Het was een beetje teleurstellend om de 2 mini-worteljes te voorschijn te zien komen, met wel tal van dunne zijvertakkingen.

Maar ik was vastbesloten en ging er toch mee aan de slag. Na een eerste opkuis weegde ik welgeteld 120 gr mierikswortel.

Na nog wat geborstel en gerasp bleef er amper 100 gr over.

Maar je hebt ook geen kilo’s van die puree nodig natuurlijk. Al viel mijn oorspronkelijk plan om voor drie potjes te zorgen -voor elk appartement ééntje- vrij snel in duigen.

Maar volhardend in de boosheid, kreeg ik het toch voor elkaar om één potje te prepareren.

Een recept op internet bracht raad. Ik voegde op ’t gevoel een lepel zout, een lepel honing en een lepel appelazijn toe. En dan mixen maar. Een goeie raad…probeer er niet te overtuigd aan te gaan ruiken, want het is echt straf spul…

Nu moet het goedje een week fermenteren op kamertemperatuur en dan mag het in de koelkast,waar het 3 maand zou bewaren.

Dit noem ik ” mijn kleine gelukjes “: ze stellen ogenschijnlijk niks voor, maar het is genieten als zo’n experimentjes ook nog lekker blijken te zijn.

Tip voor het herfstverlof…

Op zoek naar een leuke bezigheid voor de kids tijdens komend herfstverlof?

Dan heb ik misschien iets, ik ben immers zelf een kind (in een oud lichaam) dat graag experimenteert.

Ok? hier gaan we dan :

Eerst plan je op een zonnige herfstdag een toffe boswandeling. Je gaat op zoek naar de wilde kastanjeboom. (In mijn geval was dat na twee boswandelingen raak: toen ik toevallig eens de straat overstak, net voor onze cohousing. Warempel daar staat een majestueuze kastanje in al zijn pracht. Foei… grandioos gefaald als omgevings-spotter dus !!!)

Eens die kastanjeboom gevonden en de bijhorende wilde kastanjes geraapt (een 10 à 20 tal) is het tijd om de keuken in te duiken, of het lab (klinkt spannender).

Pas op dat je niet de tamme kastanjes verwart met de wilde, want met tamme kastanjes werkt ons plan niet. Niet die met de fijn stekelige bolsters dus, dat zijn de tamme. Die kun je natuurlijk ook rapen om eens te poffen…maar niet iedereen vind dat even lekker.

Als het goed is kom je dus thuis met een zak wilde kastanjes en een frisse neus.

Misschien is het nu tijd om te verklappen wat we gaan doen !?

Wel, de wilde kastanje bevat “saponines” of zeepstoffen. We gaan dus onze eigen vloeibare zeep maken.

De volgende stap zullen de kids best leuk vinden denk ik: nadat je de kastanjes hebt verdeeld in stevige afsluitbare plastiekzakjes (elk kind 1) geef je hen een hamer in de hand en mogen ze naar hartenlust kloppen. Misschien doe je dit best op een stevige snijplank of iets dergelijks.

Eens ze het kloppen beu zijn, verdeel je de verkregen verbrijzelde kastanjes in enkele flessen met brede hals of bokalen met deksels.

Overgiet de kastanjes met kokend water, en laat dan rustig afkoelen. Laat het minstens 24 uur trekken.

Nu nog door een fijne zeef of zakdoek filteren , en jou zeep is klaar.

Het zou goed zijn als wasproduct, maar dit testte ik nog niet uit.

Ik vind het best bruikbaar als afwasproduct. Het is alleen wennen omdat je niet echt schuim hebt als bij de courante afwasproducten. Kun je echt niet zonder het schuim? meng dan een deel commercieel afwasproduct in jou kastanjezeep . De kinderen beleefden iets nieuws en leerden iets bij en jij draagt je steentje bij tot de verbetering van ons afvalwater.

Nog een extra tip: enkele jaren geleden probeerde ik dit ook met klimopbladeren, met een gelijkaardig resultaat. Volgende keer maak ik een combinatie kastanje-klimop zeep.

Deze staat bij mij momenteel op het aanrecht.

Succes en laat jullie horen in de reacties als jullie dit uitprobeerden.

Crea namiddagen.

Vandaag hadden we onze eerste crea namiddag, en zoals afgesproken vanaf nu ongeveer elke 14 dagen opnieuw.

Aanwezig vandaag waren Chantal, Catherine en haar dochter Marian en ikzelf. Op het programma niks specifieks afgesproken, maar schilderen was toch zo’n beetje het idee…

Iedereen had min of meer een eigen plan en ging aan de slag, soms was het echt muisstil zo hard geconcentreerd waren we aan het werk.

Tijdens de koffiepauze vielen we van de ene verbazing in de andere…behoorlijk wat talent rond de tafel, dat mag gezegd!

Chantal waagde zich met succes aan een imitatie Picasso.

Catherine schilderde een herfst mandala.

Marian’s kunstige olifant

Moeder en dochter in actie.

Ikzelf ben gestart aan een groot schilderij in opdracht van Chantal…er worden nog veel vlindertjes verwacht…

Wie zich geroepen voelt om ons eens te vervoegen tijdens zo’n crea namiddag, mag dat altijd vragen. Er zijn nog wel wat plaatsjes vrij in de living en in de keuken kan er ook geschilderd worden.